Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Non laboro, inquit, de nomine. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.
Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Omnis enim est natura diligens sui.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus
ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur,
quem scis quam admirer quemque eo delecter.
Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo
tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Nos commodius agimus.
Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Non igitur bene.
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Haeret in salebra.
Tum ille: Ain tandem?
Itaque fecimus.
Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.
Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quonam, inquit, modo? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?
