Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Duo Reges: constructio interrete. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Nam ex eisdem verborum praestrigiis et regna nata vobis sunt
et imperia et divitiae, et tantae quidem, ut omnia, quae
ubique sint, sapientis esse dicatis.
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura
profectae subito a sapientia relictae sint.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.
Praeclare hoc quidem.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Sed hoc sane concedamus.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Tria genera bonorum;
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.
De vacuitate doloris eadem sententia erit.
Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Sed hoc sane concedamus. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
